Pozytywna terapia SAZ

Pozytywna terapia autyzmu u dziecka w IWRD

Terapia prowadzona w placówkach IWRD opiera się na zasadach pozytywnego nurtu Stosowanej Analizy Zachowania (SAZ). Dzięki licznym badaniom naukowym i doświadczeniom zdobytym podczas pracy z osobami autystycznymi sformułowano bardzo ogólne założenia, które powinien spełniać dobry program terapeutyczny (Simeonnson, Olley, Rosenthal, 1987)

Terapia behawioralna – podczas pracy z osobami autystycznymi należy stosować terapię behawioralną, wykorzystując techniki i sposoby uczenia opisane w literaturze dotyczącej analizy behawioralnej;

Udział rodziny – rodzice i inni członkowie rodziny powinni aktywnie uczestniczyć w terapii, terapia powinna odbywać się w naturalnym środowisku dziecka;

Terapia "jeden na jeden" – oznacza, że przez pierwsze 6 do 12 miesięcy terapia powinna być indywidualna, a nie grupowa, ponieważ dzieci z autyzmem znacznie szybciej nabywają nowych umiejętności w trakcie tak zorganizowanego uczenia. (Koegel, Rincover, Egel, 1982). Taka forma terapii powinna być nadzorowana przez superwizorów, którzy posiadają wystarczającą wiedzę z zakresu Analizy Behawioralnej Stosowanej;

Integracja – od początku nauki jednym z celów terapii powinno być rozwijanie zachowań, które umożliwią dziecku z autyzmem integrację z rówieśnikami. Kiedy opanuje ono podstawowe umiejętności, rozpoczynany jest stopniowy, ściśle zaplanowany i nadzorowany przez terapeutę proces wdrażania do grupy rówieśniczej. Według badań osoby z autyzmem powinny być integrowane z dziećmi w normie intelektualnej (Strain, 1983);

Wszechstronność – terapia behawioralna powinna być nastawiona na rozwijanie wszystkich sfer deficytowych oraz redukowanie zachowań zakłócających naukę. Jak wykazały badania z 1964 roku rozwijanie jednej sfery nie powoduje zmian w innej sferze. (Lovaas, Smith, 1988);

Intensywność – terapia w związku z jej wszechstronnością powinna być prowadzona przez co najmniej 40 godzin tygodniowo. W pierwszych 6 – 12 miesiącach nauka powinna być przede wszystkim skoncentrowana na rozwijaniu zachowań werbalnych. Podczas kolejnych lat czas ten może być częściowo przeznaczony na proces integracji z rówieśnikami;

Indywidualne różnice – dzieci z autyzmem charakteryzuje duża różnorodność pod względem nasilenia problemów rozwojowych. Konieczne jest więc stosowanie szerokiego wachlarza technik terapeutycznych, tak aby dobrać te metody, które będą dla danego dziecka najbardziej efektywne;

Czas rozpoczęcia i trwania terapii – badania wykazały, ze najlepsze efekty przynosi terapia rozpoczęta przed ukończeniem przez dziecko trzeciego roku życia. Terapia osób z autyzmem trwa tak długo jak jest to konieczne. Decyzje o jej zakończeniu powinny być podejmowane indywidualnie na podstawie analizy poziomu funkcjonowania. Osoby, którym mimo prowadzonej interwencji nie uda się osiągnąć normy intelektualnej i być zintegrowanym z rówieśnikami, muszą przebywać w środowisku (domu rodzinnym lub grupowym oraz pracy), w którym założenia terapii behawioralnej są realizowane przez całe ich życie.

Skuteczność terapii autyzmu u dziecka

Wielu naukowców dokumentowało efektywność terapii behawioralnej już we wczesnych latach 60-tych (np., Ferster, DeMyer, 1961; Wolf, Risley, Mees, 1964). Badania pokazujące zasadność prowadzenia terapii behawioralnej w przypadku osób z autyzmem zostały przeprowadzone przez O.I. Lovaasa w1964 roku oraz w latach 1970-1984.

Po zaprezentowaniu osiągnięć programu Lovaasa opublikowano wiele badań nad skutecznością terapii behawioralnej. Dowiodły one efektywności oddziaływań terapeutycznych opartych na założeniach analizy behawioralnej prowadzonych zarówno w specjalnie do tego powołanych ośrodkach (np. Eikeseth, Smith, Jahr, Eldevik, 2002; Fenske, Zelenski, Krantz, McClannahan, 1985; Harris, Handleman, Gordon, Krostoff, Fuentes, 1991), jak i w warunkach domowych (np. Andersen, Avery, DiPietro, Edwards, Christian, 1987; Brinbrauer, Leach, 1993; Smith, Groen, Wynne, 2000; Weiss, 1999).

W badaniach tych przy użyciu wystandaryzowanych testów udowodniono, że u dzieci, które przez co najmniej dwa lata uczestniczyły w intensywnym behawioralnym programie wczesnej interwencji, nastąpiła znaczna poprawa w zakresie funkcjonowania poznawczego, zachowań werbalnych, społecznych. Niektóre dzieci dzięki terapii funkcjonowały na poziomie normy intelektualnej (Sigman i in., 1999; Eikeseth i in., 2002; Howard i in., 2004).

Poniżej znajdują się przykładowe linki do źródeł potwierdzających efektywność terapii SAZ:

Pozytywna terapia autyzmu u dziecka w IWRD

Skuteczność terapii autyzmu u dziecka

Dołącz do nas i czyń dobro